Gebiedsgerichte aanpak maakt het verschil

Door de enorme duurzaamheidsopgave en het urgente woningtekort zien we de vraag naar een gebiedsgerichte aanpak in de markt groeien. Als je het mij vraagt een positieve ontwikkeling. Door een gebied als geheel aan te pakken, kunnen we echt het verschil maken voor een wijk en haar bewoners.

De naam zegt het al: een gebiedsgerichte aanpak richt zich op een gebied als geheel in plaats van de complexgerichte aanpak waarbij we ons puur bezighouden met de renovatie van een complex en de omgeving buiten beschouwing laten. De term zit bij mij een beetje in de allergiehoek, maar een gebiedsgerichte aanpak is eigenlijk een holistische aanpak. Je kijkt verder dan het bouwen, je kijkt hoe je een wijk als geheel kan versterken.

Volledige puzzel

We zien dat het verbinden van opgaven steeds belangrijker wordt in de markt. Corporaties wordt gevraagd een oplossing te vinden voor de urgente woningnood, terwijl ze tegelijkertijd een enorme duurzaamheidsopgave op hun bordje hebben liggen én ze de leefbaarheid in hun wijken willen vergroten. Het zijn enorme uitdagingen die corporaties dwingen te kijken naar een gebied als geheel. Want hoe zit het bijvoorbeeld met de infrastructuur in een wijk als er woningen bijgebouwd worden? Hoe kan de sociale cohesie in stand worden gehouden of zelfs verbeterd als er een hoop nieuwe wijkbewoners bijkomen, wat betekenen de energiemaatregelen voor huurders met een kleine portemonnee, en als we toch bezig zijn met het herindelen van een wijk: is er dan ook een oplossing voor de hoge criminaliteit in die donkere steegjes? Kortom: de energietransitie, binnenstedelijk verdichten en het verbeteren van de leefbaarheid zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Door een gebied als geheel aan te pakken, is de impact het grootst.

Zorg achter het bezwaar

Waar wij om de hoek komen kijken? Opdrachtgevers vragen ons steeds vaker de volledige puzzel te leggen in plaats van één stukje bij te dragen. Mijn afdeling, bewonerszaken en omgevingsmanagement, is vanaf het begin betrokken bij die enorme puzzel. Het eerste puzzelstukje komt van de corporatie zelf die aangeeft welke doelen zij willen behalen, bijvoorbeeld: verdichten, de sociale cohesie versterken en van het gas af. Bewonerszaken gaat met die doelstellingen in het achterhoofd de wijk in om informatie op te halen over waar bewoners tegenaan lopen, wat hun behoeften zijn én om te peilen hoe hoog de veerkracht in de wijk is. Want ondanks dat iedereen snapt dat er woningen bijgebouwd moeten worden, wil niemand ze in hun achtertuin of op hun dak. Aan ons van bewonerszaken de taak te inventariseren wat de zorg achter het bezwaar is. Want als de bewoners in de weerstand schieten, komen we nergens. De oplossing kan zo simpel zijn als een schaduwberekening die bewijst dat de hoeveelheid zon op het balkon niet minder wordt. Maar het kan ook door in samenwerking met de gemeente de infrastructuur in de wijk om te gooien waardoor er ruimte ontstaat voor meer parkeergelegenheid, of door met de architect in overleg te gaan over een ontwerp dat ontmoeting tussen bewoners stimuleert.

Grote plaatje

De uitdaging is om op zo’n manier aan alle knoppen te draaien, dat het bijdraagt aan het grote geheel. Als je het energievraagstuk oplost, maar de daarbij behorende huurstijging een enorme belasting is voor de huidige bewoners, gaat het ten koste van de leefbaarheid in de wijk. Hetzelfde geldt voor als je het verdichtingsvraagstuk oplost, zonder na te denken over de toenemende verkeersdruk. En als de toevoeging van woningen in de vrije huursector mensen met meer financiële draagkracht aantrekt, maar er geen sprake is van contact tussen bewoners, gaat de differentiatie van de wijk ten koste van de sociale cohesie. Ga zo maar door. Alle ‘knoppen’ staan met elkaar in verbinding. En steeds meer partijen zien het benutten van die verbindingen, oftewel de gebiedsgerichte aanpak, als noodzaak om sterke wijken te creëren.

Eén team, één taak

Persoonlijk word ik hier heel enthousiast van. Maatschappelijke betrokkenheid zit in ons DNA bij Dura Vermeer. Het is de missie van de renovatietakken om positief te bekrachtigen wat er is en waarde toe te voegen waar het kan. Dit sluit naadloos aan op de gebiedsgerichte aanpak. Maar makkelijk is het zeker niet. Het vraagt om verregaande samenwerking met verschillende stakeholders: van gemeente en nutsbedrijven tot ondernemers en bewoners. Allemaal moeten ze onderdeel uitmaken van de planvorming. Allemaal moeten ze meedenken en meebewegen. Én allemaal hebben ze hun eigen belangen en behoeften. De uitdaging is om samen te werken als één team, met één taak om een zo groot mogelijke bijdrage te leveren aan de wijk. Als Dura Vermeer nemen we hierin steeds vaker de lead om zo van alle puzzelstukjes een mooi en logisch plaatje te maken.

Ik vind het heel gaaf dat ik onderdeel mag uitmaken van deze ontwikkeling. Want ondanks dat de term holistisch nog steeds in mijn allergiehoekje zit, geloof ik heilig in deze aanpak. Door een gebied als geheel aan te pakken, kunnen we het grootst mogelijke verschil maken voor bewoners, een wijk én het klimaat. Een integrale benadering, voor een integraal resultaat. De gebiedsgerichte aanpak is de toekomst.