Staalbouwers van de Zuidas

Nu de tachtig meter hoge betonkern af is, werkt Bouwcombinatie EMA aan de staalconstructie van het European Medicines Agency kantoor. Onder andere organisatiedeskundigen Gerrit Huiberts en Bas Stoker zorgen er samen met de staalbouwers van Victor Buyck Hollandia (VBH) voor dat de 4,2 miljoen kg wegende staalconstructie juist en volgens planning gemonteerd wordt.

“De betonkern groeide tien centimeter per uur. Zo’n vaart zal het nu niet lopen”, legt Gerrit Huiberts uit. “Als we straks volledig op stoom zijn, is de doorlooptijd van de hoogbouw een week per verdieping. Nog steeds razendsnel natuurlijk. En anders dan bij de betonkern groeit het gebouw over meerdere verdiepingen tegelijk.”

“Tijdens de bouw van de betonkern is rekening gehouden met de staalconstructie”, vult Bas Stoker aan. “In het beton zijn vier centimeter dikke stalen ankerplaten gestort. Hieraan zijn haaks zogenaamde fin plates gelast. Dit zijn staalplaatjes met gaten erin.

Het proces start met het plaatsen van kolommen oftewel de verticale stalen balken. Hiertussen worden horizontale liggers gemonteerd. Aan de kant van de betonkern zitten deze vastgebout aan de eerdergenoemde fin plates.”

Snelle bouwmethode

Er is gekozen voor een combinatie van liggers en een staalplaatbetonvloer. “Het is alsof je thuis een laminaat vloer legt”, vervolgt Gerrit. “Op de liggers leggen we staalplaten die we met deuvels – een soort stalen pennen - vastlassen. Als de platen op hun plek liggen verankeren we ze aan de kern. Over de staalplaten leggen we vervolgens wapeningsnetten, waarover we de betonvloer storten. De totale vloerdikte is zestien centimeter.”

Voor Bas is het de eerste keer om op deze manier een kantoor te maken. Het systeem zelf is niet nieuw. In grote buitenlandse steden zoals Londen, realiseert VBH op deze manier torens van soms wel tweehonderd meter hoog.

Sparingen

Nieuw voor Gerrit en Bas is ook de beperkte ruimte die voor alle installaties beschikbaar is. “Normaal lopen installaties, zoals luchtkanalen en leidingen onder liggers door, maar daar is hier geen ruimte voor”, zegt Bas. In het voorlopige ontwerp (VO) van het Rijksvastgoedbedrijf liggen de verdiepingshoogtes vast, zijn de schachten gekozen en de gewenste luchthoeveelheden bepaald. Met deze vaste waardes zijn we gaan terugrekenen. Dan komt er voor een verdieping een bepaalde luchtkanaalafmeting uit. Tegelijkertijd moet er constructief gezien een veilige ligger komen die de vloeren kan dragen.”

De oplossing zit in sparingen in de liggers. “De sparingen zijn onder andere bestemd voor luchtkanalen en leidingen. Het heeft flink wat engineering gekost om dat allemaal goed te krijgen.”

Leuningen

In het ontwerpproces is ook rekening gehouden met de veiligheid van de bouwplaats medewerkers. “Het uitvoerend personeel werkt immers op grote hoogte, terwijl er nog geen gevels om het gebouw heen staan en vloersparingen nog openliggen”, legt Gerrit uit. “Om de veiligheid te borgen zijn op sommige liggers tijdelijke leuningen gemonteerd. Door deze vooraf in de fabriek te monteren, levert het op de bouwplaats tijdwinst op. Nadat alle vloeren geplaatst en de gevels klaar zijn, halen we de leuningen weg.”

Gerrit: “We zijn nu met de tweede en derde verdiepingsvloer bezig. In de kern zelf zijn we eerder begonnen met de verdiepingsvloeren. Daar zijn we al op een hoger niveau.” Op de bouwplaats wordt van ’s ochtends zeven tot ’s avonds elf uur in twee ploegen gewerkt. Dit is noodzakelijk, want in november dit jaar staat de aanvaarding gepland.