Van timmerman tot hoofduitvoerder: Anton gaat al veertig jaar met plezier naar zijn werk

Als zeventienjarige jongeman kwam Anton van der Vlugt als leerling timmerman binnen bij Dura Vermeer Bouw Zuid West. Veertig jaar later gaat hij als hoofduitvoerder nog steeds elke dag met plezier naar zijn werk. “Het maakt niet uit met wat voor papiertje je binnenkomt, iedereen krijgt bij Dura Vermeer de kans om door te groeien.”

‘Je ziet het misschien zelf niet, maar je kan veel meer dan je nu doet’, het zijn de woorden die Anton bijna 25 jaar geleden voor het eerst aan het denken zetten over zijn mogelijkheid om door te groeien binnen Dura Vermeer. “Ik vond het prachtig om timmerman te zijn. Ik kan mij nog steeds het overweldigende gevoel herinneren toen ik als jongeman voor het eerst de bouwplaats opliep voor Dura Vermeer. Ik werd geplaatst bij de nieuwbouw van het stadhuis en de bibliotheek in Zoetermeer. Een megaproject. Ik vond het geweldig. Ik wilde zestien jaar lang niks anders doen dan timmeren.”

Dat veranderde toen een hoofduitvoerder bij een beoordelingsgesprek naar zijn ambities vroeg. “Gekscherend gooide ik eruit dat ik wel voorman wilde worden. Tot mijn grote verbazing antwoordde mijn hoofduitvoerder, zonder na te denken, dat ik daar geschikt voor was.” Het wakkerde een ambitie aan waarvan Anton zelf niet wist dat hij ‘m had. “Zijn vertrouwen voelde als zo’n groot compliment, dat ik anders naar mezelf en mijn werk ging kijken. Misschien kon ik inderdaad wel meer. Ik besloot een stapje extra te zetten en een jaar later was ik voorman.”

Carrièreladder

En daar stopte het niet. Zoals Anton omschrijft is zijn ambitie hem ‘overkomen’. Na zijn eerste project als voorman, kreeg hij de kans nóg een trede op de carrièreladder te beklimmen. “De uitvoerder op het project waar ik destijds als voorman werkte, was aan het aftellen tot zijn pensioen. Letterlijk, met een afscheurkalender in onze keet. Hij wilde niet meer aan een nieuw werk beginnen. ‘Stuur die jonge knul maar naar het volgende project’, zei hij tegen de bedrijfsleider terwijl hij naar mij wees. De rol als voorman was mij zo natuurlijk afgegaan, dat ik het vertrouwen kreeg verder door te stromen.” Een kans die Anton niet wilde laten liggen. “Ik vond het heel gaaf nog meer verantwoordelijkheid op mij te nemen.”

In het diepe

Als kersverse uitvoerder kwam hij terecht bij de nieuwbouw van twaalf appartementen. “Ik kreeg te horen: ‘ga het maar maken’. Bijna net zo overweldigend als mijn eerste project als timmerman”, geeft Anton lachend toe. “Uitvoerder zijn is echt een hele andere tak van sport. Ik was opeens verantwoordelijk voor onder meer de veiligheid op de bouwplaats, het bewaken van het budget en de planning. Maar ik voelde mij gesterkt door het vertrouwen dat ik kreeg vanuit Dura Vermeer. En als timmerman en voormalig voorman, kende ik het bouwproces door en door.”

Helemaal in het diepe werd Anton niet gegooid: “Ik kreeg een buddy toegewezen, een collega-uitvoerder die mij de kneepjes van het vak leerde en mij bijstuurde waar het nodig was. En ik heb allerlei cursussen gevolgd om mijn kennis bij te spijkeren. Mijn hoofduitvoerder had het destijds goed gezien: ik kon veel meer dan ik dacht.”

Lol

Van woningbouw tot utiliteitsbouw en van nieuwbouw tot renovatie en restauratie; Anton heeft het als uitvoerder inmiddels allemaal meegemaakt. De functie waarvan hij als timmerman nooit had gedroomd, bleek hem op het lijf te zijn geschreven. “Geen dag is hetzelfde. Het is alsof ik elke dag werk aan een puzzel met als hoofdvraag hoe we zo efficiënt, kwalitatief, veilig en financieel aantrekkelijk mogelijk kunnen bouwen. Hoeveel projecten ik ook heb gedaan, het blijft altijd een uitdaging en zo houd ik er ook lol in.”

Ook de grote sociale component van zijn functie past Anton als een jas: “Uitvoerder is echt een sociale baan. Je moet met iedereen kunnen praten. Van de opdrachtgever tot de rouwdouwer die buiten een putje staat te scheppen. Ik vind het leuk om met iedereen een verbinding te leggen. Zeker als oud-timmerman waardeer ik iedereen in de werkzaamheden die ze doen.”  Dat hij zelf niet meer timmert, vindt hij overigens helemaal niet erg: “Thuis valt er altijd wat te timmeren. Ik zal altijd een timmerman zijn, gewoon niet meer op de bouw.” Dat betekent overigens niet dat hij niet meer buiten op de bouw komt. “Ik heb geen kantoorbaan. Ik loop iedere dag een paar rondjes buiten om controles uit te voeren, mensen aan te sturen en de kwaliteit te bewaken.”

Familie

Openheid, transparantie, duidelijkheid, stressbestendigheid, een no-nonsense mentaliteit en een positieve uitstraling, zijn wat Anton betreft benodigde eigenschappen voor een uitvoerder. “Je moet mensen aansturen, overzicht houden en knopen kunnen doorhakken. Als uitvoerder heb je heel wat ballen in de lucht.” Maar Anton benadrukt dat hij er ‘gelukkig’ niet alleen voorstaat. “Ik werk samen met een team van werkvoorbereiders, een bedrijfsleider, soms een collega-uitvoerder en we hebben regelmatig stagiaires. Zolang je samen op een project zit ben je familie, zeg ik altijd.”

Het is precies dat hechte gevoel dat Dura Vermeer voor Anton de afgelopen veertig jaar tot een fijne werkgever heeft gemaakt. “Ik heb nooit getwijfeld om over te stappen. Ik heb mij altijd gezien en gesteund gevoeld. Ik heb de kans gekregen om mij door te ontwikkelen en de werksfeer is altijd positief. Dura Vermeer is ondanks de grootte nog steeds een familiebedrijf. Als je op kantoor bent, is er niemand die zonder gedag te zeggen aan je voorbijgaat. Van directeur tot timmerlied. We zijn allemaal gelijk. En ik kan het weten. Ik ben inmiddels hoofduitvoerder en wordt exact hetzelfde behandeld als toen ik timmerman was.”

Geen uitzondering

Achteraf gezien weet Anton dat het voor zijn werkplezier belangrijk is geweest dat hij zich heeft kunnen ontwikkelen. “Ik werk al heel lang voor dezelfde werkgever, maar ik heb me door alle kansen die ik heb gekregen nog geen dag verveeld.” Hij benadrukt geen uitzondering te zijn: “Ik heb heel veel collega’s zien doorgroeien naar andere functies. Het maakt niet uit met wat voor papiertje je bent binnengekomen, het gaat erom wat je kan én wil. Als je jezelf bewijst, liggen de kansen hier voor het oprapen.”

Trots

Terugdenkend aan de afgelopen veertig jaar springt erbij Anton één project uit waar hij het meest trots op is: een groot appartementencomplex in Oegstgeest. “Het was zo’n verschrikkelijk mooi gebouw. Vol tierelantijntjes aan de gevels, veel zinkwerk en een speciaal soort metselwerk. Het gebouw is zo bijzonder, dat mensen op het aangrenzende fietspad bijna van hun fiets vallen van verwondering. Het maakt mij nog steeds heel trots, dat ik daaraan heb meegewerkt. Iets moois achterlaten voor mensen en hun omgeving, dat is waar ik mijn werk uiteindelijk voor doe.”

Het is duidelijk: Anton is nog lang niet uitgekeken op zijn werk. “Ik wil de vijftig jaar halen bij Dura Vermeer. Daar ga ik voor. Ik zou het mooi vinden om de komende tien jaar nog mijn kennis en ervaring over te dragen op de nieuwe generatie bouwers.” Of dat als hoofduitvoerder is, weet Anton niet. “Verder doorgroeien hoeft van mij in principe niet, maar dat heb ik altijd gezegd. De jongeman die van de LTS kwam, had niet eens kunnen verzinnen dat hij ooit hoofduitvoerder zou worden. Bij Dura Vermeer weet je nooit wat er op je pad komt. De tijd zal het leren.”